Praatkaffee Psychose De Stem

Psychose als existentiële crisis bij jongvolwassenen: hoe maken we verbinding mogelijk?

dr. Ludi Van Bouwel

 

De eenzaamheid van een psychose is een opvallend, maar onderschat fenomeen. Deze eenzaamheid is vaak het gevolg van de aanval op verbindingen en de breuk met de realiteit omdat deze als te pijnlijk werd ervaren. Door het creëren van een eigen, nieuwe realiteit trekt de persoon in een psychotische crisis zich terug van zijn omgeving, die vaak machteloos moet toekijken.

Essentieel in de behandeling van een psychotische crisis is daarom een zoektocht naar verbindingen. Dit kan gerealiseerd worden op verschillende niveaus: door menselijke nabijheid, door ‘doing with’ en ‘being with’, door taal en door verbindend contact met familieleden en met de eigen ‘peergroup’. Door de dragende en verbindende aanwezigheid van een therapeutisch team krijgt de psychose betekenis en kan een te pijnlijke realiteit omgevormd worden tot een draaglijke ervaring. In die zin is een psychotische crisis een kans om het leven een nieuwe wending te geven waarbij niet alleen herstel, maar vooral ook innerlijke groei wordt nagestreefd. Blijvende hoop is hierbij de vitale motor die verbinding in de hand werkt.

Na deze getuigenis is er uiteraard weer voluit tijd voor het praatkaffee zelf, een ongedwongen babbel met een drankje aan de tafels.